افزایش کیفیت سیلاژ ذرت تولید شده

ذرت علوفه‌ای یکی از نهاده‌‌های استراتژیک در صنعت دامپروری است. فاکتورهای متعددی شامل عوامل قابل کنترل مدیریتی و عوامل محیطی غیر قابل کنترل برکیفیت علوفه تاثیر می گذارند. زمان برداشت بر عملکرد کمی و کیفی سیلاژ ذرت مؤثر است.

برای دریافت اطلاعات در مورد دستگاه بسته بندی علوفه و دستگاه سیلاژ علوفه، قیمت خرید دستگاه بسته بندی علوفه و مشاوره خرید کافی است با مدیر فروش شرکت جناب آقای مهندس مردانی با شماره همراه 09121537060 تماس بگیرید و یا از طریق پیام رسان ایتا و واتساپ به ایشان پیام ارسال نمایید.

ذرت علوفه‌ای یکی از نهاده‌‌های استراتژیک در صنعت دامپروری است. فاکتورهای متعددی شامل عوامل قابل کنترل مدیریتی و عوامل محیطی غیر قابل کنترل برکیفیت علوفه تاثیر می گذارند. زمان برداشت بر عملکرد کمی و کیفی سیلاژ ذرت مؤثر است. با افزایش سن گیاه، در زمان برداشت تغییر زیادی در خوشخوراکی و قابلیت هضم آن ایجاد می شود. با استفاده از ارقام مناسب برای هر منطقه و تعیین زمان مناسب برداشت، می توان هم از لحاظ کمی و هم از نظر خصوصیات کیفی، خوشخوراکی و ارزش غذایی علوفه، حداکثر تولید و عملکرد را به‌دست آورد. برداشت دیر هنگام ذرت موجب افزایش عملکرد کمی شده، در حالیکه با نزدیک شدن به پایان دوره رشد گیاه، کیفیت علـوفه آن کاهش می‌یابد. متاسفانه با توجه به شرایط حاکم بر بازار علوفه ذرت و اهمیت بالای تناژ تولیدی در سودآوری صنعت تولید سیلاژ عموم کشاورزان تمایل به افزایش کمی تولید داشته و کمتر به کیفیت تولید علوفه توجه می نمایند. شایان ذکر است این روند سالهاست که کشورهای پیشرفته منسوخ شده و در خرید علوفه نه تنها تناژ بلکه آنالیز کیفیت علوفه تولیدی از نظر انرژی، فیبر و دیگر خصوصیات نیز در قیمت نهایی کاملا موثر است. با توجه به تاثیر مستقیم کیفیت علوفه در میزان شیر و گوشت تولیدی در دامپروری‌ها، لازم است به تدریج کیفیت علوفه تولیدی نیز توسط کشاورزان و دامداران محترم مورد توجه بیشتر قرار گیرد.

الف) زمان برداشت ذرت علوفه ای
وقتی زمان مناسب بر داشت ذرت علوفه‌ای می‌رسد، لازم است مرتباً مزرعه مورد بررسی قرار گیرد. باید ردیف های داخلی محصول (حداقل 15 تا 20 ردیف داخل مزرعه) مورد بررسی قرار گرفته تا نسبت به شرایط رسیدگی در محصول اطمینان حاصل شود. آنچه لازم است جهت اطمینان از رسیدگی محصول مورد توجه قراد دهیم بدین شرح است.

1- رنگ گیاه:
کل گیاه به طور معمول هنوز سبز خواهد بود (مگر اینکه از تنش رطوبتی یا یخ زدگی آسیب دیده باشد). پوشش بلال تغییر رنگ می‌دهد در حالیکه باقی گیاه هنوز سبز رنگ است.

2- رسیدگی دانه:
با نزدیک شدن بلوغ دانه ذرت ، گیاهان کربوهیدراتهای محلول در آب (قند) را از برگ ها و ساقه ها جمع می کنند تا نشاسته را در دانه جمع آوری نمایند. نشاسته ابتدا در قسمت بیرونی دانه (نزدیکترین به پوسته داخلی) جمع می شود. با پیشرفت رسیدن دانه، نشاسته از قسمت بیرونی به سمت داخل دانه شروع به پر شدن می نماید. خط شیری محل اتصال بین نشاسته سخت و آندوسپرم شیری و نرم است. نظارت بر خط شیری دانه یک راهنمای مفید برای تعیین تقریبی شرایط رسیده شدن است. شایان ذکر است، درصد ماده خشک کل گیاه را نمی توان با استفاده از موقعیت خط شیری دانه به تنهایی تعیین کرد. زیرا تاریخ کاشت ، اقلیم و تفاوت بین ارقام مختلف موجب تغییر در مقدار ماده خشک گیاه با توجه به موقعیت خط شیری می شود. لذا موقعیت خط شیری دانه تنها راهنما برای برداشت محصول است. البته استاندار اصلی و دقیق، تعیین میزان رطوبت کل گیاه برای ارزیابی میزان ماده خشک آن خواهد بود.

3- ارزیابی خط شیری دانه:
تعدادی بلال از نقاط مختلف داخل مزرعه را انتخاب نمایید. پوسته بلال ها را بکنید و انها را از نیمه نصف نمایید. نوک بلال را به سمت زمین گرفته و بررسی نمایید. برای ارزیابی خط شیری با استفاده از نوک قلم یا ناخن موقعیت خط شیری را مشخص کنید.

4- ارزیابی درصد ماده خشک کل گیاه:
تعیین درصد ماه خشک گیاه بهترین روش برای اطمینان از زمان مناسب برداشت است. برای این منظور تعدادی از بوته ها را به صورت تصادفی از حداقل 15 تا 20 ردیف در داخل مزرعه انتخاب وبرداشت نمایید. برای بررسی میزان رطوبت بوته ها از برگ خردکن باغی استفاده کنید. گیاهان خرد شده را به خوبی مخلوط نموده و دو یا سه مشت بزرگ از مواد خرد شده را برای تجزیه و تحلیل درصد ماده خشک به آزمایشگاه ارسال نمایید.

5- درصد ماده خشک از طریق فشردن ذرت چاپر شده:
لازم به ذکر است این آزمون جایگزینی برای ارزیابی درصد ماده خشک ذرت چاپر شده از طریق روشهای آزمایشگاهی نیست. اما میتواند یک تخمین از درصد ماده خشک ایجاد نماید. برای این منظور، یک مشت بزرگ از ذرت چاپر شده را برای 1 تا 2 دقیقه در دستان خود بفشارید و به صورت گلوله در بیاورید. سپس دست خود را به سرعت باز کنید و گلوله ذرت را بررسی نمایید:

ماده خشک کمتر از 25 درصد: اگر شکل خود را حفظ کرد و شیرابه گیاهی از انگشتان سرازیر ‌شد. رطوبت زیاد است و برداشت را به تعویق بیندازید.

ماده خشک بین 25 تا 30 درصد: گلوله ذرت شکل خود را حفظ می کند، شیرابه گیاهی کمی جریان پیدا می کند، رطوبت روی دست حس می شود. برداشت محصول را به تاخیر بیاندازید، یا ذرت را به اندازه 15-20 میلی‌متر خرد نمایید.

ماده خشک بین 30 تا 40 درصد: گلوله ذرت به آرامی شکل خود را از دست می دهد و فرو می‌‌ریزد. دست ها فقط مرطوب شده و شیرابه گیاهی سرازیر نمیشود. برداشت را آغاز نمایید.

ماده خشک بیش از 40 درصد: گلوله ذرت خشک است و به سرعت خرد می شود و از هم می پاشد. انگشتان دست نیز در تماس با آن خشک است. برداشت دیر شده، سریعا برداشت نمایید و برای بهبود تراکم بسته بندی علوفه، بهتر است در اندازه 5-9 میلی‌متر خرد نمایید.

دانه ذرت

ارزیابی خط شیری در دانه ذرت

شیری در نیمه دانه
· در مرحله تجمع ماده خشک

· در حدود 30 تا 35 درصد ماده خشک

· نیاز به بررسی دقیق

· 7 تا 10 روز مانده به برداشت خصوصا اگر کیفیت اولویت داشته باشد.

· بررسی رنگ غلاف و آزمایش ماده خشک

دانه ذرت

خط شیری در یک سوم دانه
· در مرحله تجمع ماده خشک

· نیاز به صبر و بررسی بیشتر

· یک تا دو هفته دیگر میزان ماده خشک را دوباره بررسی نمایید.

دانه ذرت

نقطه سیاه
· در حدود 40 درصد ماده خشک

· برای یک سیلاژ خوب بیش از حد خشک است

· برداشت دیر شده، حتی المقدور سریع برداشت انجام شود

· طول قطعات برش را کوتاه تر بگیرید

· بر روی فرآوری خوب دانه در سیلاژ متمرکز شوید

دانه ذرت

خط شیری در دو سوم دانه

· در مرحله تجمع ماده خشک

· در حدود 35 تا 38 درصد ماده خشک

· بررسی رنگ غلاف و آزمایش ماده خشک

· در اسرع وقت برداشت صورت گیرد.

چوب بلال بهتر است در قطعات کوچکتر از انگشت کوچک دست خرد شود، قطعات بزرگتر موجب مشکلاتی در خروج هوا از سیلو خواهد شد. برای بررسی فرایند خرد شدن دانه ها، یک نمونه از سیلو را در یک سطل آب ریخته و فرصت دهید. بدین صورت دانه ها پایین رفته و قطعات چوب بلال و سبزینه روی آب می مانند. آب سطل را خالی کنید به این صورت دانه ها برای بررسی بهتر در سطل باقی خواهند ماند. مواد خرد شده را مرتب نمایید.

درصد فرآوری دانه ها: بهتر است دانه ها کاملا شکسته شده باشند نه فقط پوسته آنها خراشیده شده باشد.
درصد دانه هایی که درست فرآوری شده اند: بهتر است بیش از 90 درصد دانه شکسته شده باشند و کمترین مقدار دانه سالم مشاهده شود.

استاندارد تئوری اندازه ذرت خرد شده بر حسب درصد ماده خشک
اندازه ذرت خرد شده	درصد ماده خشک
10-15 میلی‌متر	ماده خشک بین 32 تا 38 درصد
15-20 میلی‌متر	ماده خشک کمتر از30 درصد
5-9 میلی‌متر	ماده خشک بیشتر از 40 درصد

ب ) درصد ماده خشک در هنگام برداشت

تصمیم گیری در مورد زمان برداشت بستگی به یک تعادل بین کیفیت و کمیت علوفه برداشتی دارد.

برداشت در آخرین زمان ممکن و رسیدن به عملکرد حداکثری و بیشترین میزان ماده خشک در سیلاژ
برداشت قبل از اینکه کل گیاه خیلی خشک یا بیش از حد بالغ شود برای برداشت یک سیلوی با کیفیت

درصد ماده خشک هدف یک سازگاری بین بدست آوردن بهترین عملکرد ممکن در هکتار و داشتن سیلاژ با کیفیت عالی برای دام است. زیرا بهترین درصد ماده خشک بین 32 و 38 درصد (و یا 62 تا 68 درصد رطوبت) است. برای روز اول برداشت ، برداشت را از کمترین درصد ماده خشک (32 درصد) شروع کنید. زیرا درصد ماده خشک بسته به شرایط آب و هوایی می تواندبه ازای 1 درصد هر 2 تا 3 روز افزایش یابد.

سیلاژ ذرت بیش از حد مرطوب (ماده خشک کمتر از 30 درصد):

هدر رفت موثر مواد مغذی از سیلو به صورت پساب، در زمره خسارت هایی است که با سیلو کردن ذرت علوفه ای با رطوبت زیاد به وجود می آید در صورتی که پساب به آبراهه ها برسد، موجبات نگرانی های زیست محیطی را فراهم می آورد.
در این حالت کاهش ماده خشک نیز احتمالا موثر بوده و میزان نهایی درصد ماده خشک در سیلو از مقدار هدف (32 تا 38 درصد) کمتر خواهد بود.
کاهش قند و پروتئین: پساب حاوی مواد مغذی محلول در آب بوده که باعث کاهش مواد با کیفیت و ضروری در سیلاژ می‌شود. در نتیجه سیلاژ تولیدی دارای انرژی کمتری خواهد بود.
ذرت مرطوب، بیش از حد اسید تولید می کند و pH محیط را پائین می آورد. این ممکن است باعث امتناع از تغذیه سیلاژ توسط دام شود.
اسید استیک (سرکه) در سیلاژ ذرت با رطوبت بالا تولید می‌شود. گاوها تا حدی طعم سرکه را می‌پذیرند، اما سرکه بیش از حد موجب عدم خوشمزگی مخلوط خوراک شده و افزون بر آن عوارض متابولیکی به همراه خواهد داشت.

سیلاژ بیش از حد خشک (ماده خشک بیشتر از 40 درصد):

رطوبت بسیار کم در علوفه ذرت ممکن است باعث شکسته شدن برگهای ذرت به هنگام برداشت و جمع آوری علوفه شود. ضمنا خرد کردن، جمع کردن و سیلو کردن علوفه بیش از حد خشک مشکل خواهد بود. در چنین سیلویی امکان تخلیه هوا کمتر است و فرایند تخمیر طولانی تر شده و pH محیط دیرتر به سطح نهایی می رسد. در این حالت مواد مغذی محلول بیشتری مصرف می شود. تمام این مواد منجر به کاهش ماده خشک سیلاژ تولیدی می گردد، ضمن اینکه میزان پایداری هوازی سیلاژ به هنگام برداشت از سیلو (یا کیسه) کاهش یافته و محیط برای گرم شدن و فساد محصول مهیا می شود.

ج) نسبت ترکیب مواد در سیلاژ ذرت

نوع رقم ذرت علوفه ای و عوامل مدیریتی بر کیفیت نهایی سیلاژ ذرت تأثیر می گذارد. نمونه هایی از عواملی که کیفیت را تغییر می دهند عبارتند از:

نسبت سبزینه ذرت به دانه ذرت
کیفیت سبزینه ذرت و دانه ذرت

1- نسبت سبزینه ذرت به دانه ذرت:

سیلاژ ذرت ترکیبی از قسمت های مختلف گیاه ذرت است. این ترکیب حاوی سبزینه شامل ساقه ، برگ ، غلافی که بلال را می پوشاند ، و چوب بلال که دانه ذرت را در خود نگه می دارد و نهایتا دانه ذرت است.

ترکیب دانه ذرت و سبزینه ذرت منبع بسیار خوبی از نشاسته، همراه با فیبر مؤثر فراوان برای تغذیه گونه‌های نشخوار کننده همچون گاو ، گوسفند ، بز و گوزن است. دانه ذرت یک خوراک متراکم از انرژی و پر نشاسته بوده که کیفیت پایین سبزینه پر حجم و سیر کننده را تکمیل می کند.

نمونه آنالیز دانه و سبزینه ذرت برداشت شده با 35 درصد ماده خشک
دانه	سبزینه	میزان مواد غذایی
9.5	6.5	درصد فیبر نامحلول خنثی
14.5	8.5	انرژی (مگاژول انرژی قابل جذب در هر کیلو از ماده خشک)
78.0	0	درصد نشاسته

2- کیفیت سبزینه ذرت و دانه ذرت و تاثیر آن در سیلاژ ذرت :

سبزینه از ساقه ، برگ ، پوسته بلال و چوب بلال تشکیل شده و نسبت به دانه ذرت از کیفیت پایین تری برخوردار است. سبزینه حاوی نشاسته نبوده و دارای کربوهیدراتهای محلول در آب ، پروتئین کم و دارای فیبر بالا یا فیبر نامحلول خنثی (NDF) است. هرچه گیاه ذرت بالغ می شود، کیفیت سبزینه کاهش می یابد. در آن زمان درصد ماده خشک کل گیاه به 40-42٪ یا بیشتر می رسد، محتوای فیبر و لیگنین افزایش یافته (بنابراین قابلیت هضم فیبرنامحلول کاهش می یابد)، محتوای کربوهیدرات محلول در آب و انرژی قابل جذب در هر کیلوگرم از ماده خشک (MJME/kgDM) نسبت به گیاهان جوان‌تر کمتر است. کیفیت دانه ذرت در مقایسه با سبزینه ذرت بسیار بالا است. دانه ذرت به دلیل داشتن نشاسته زیاد و فیبر کم (فیبر نا محلول خنثی) دارای مقدار زیادی انرژی قابل جذب در هر کیلوگرم از ماده خشک است. با بلوغ گیاه ذرت، تجمع نشاسته افزایش یافته، تا زمانی که گیاه به بلوغ فیزیولوژیکی (خط سیاه یا لایه سیاه) برسد. با شروع فرایند خشک شدن گیاه ، قابلیت هضم نشاسته نیز کاهش می‌یابد. دانه ذرت نیز همانند سبزینه آن از محتوای پروتئین کمی برخوردار است و به طور معمول کمتر تر از 10٪ ماده خشک را شامل می شود. با افزایش نسبت دانه به سبزینه در سیلاژ ذرت کیفیت سیلوی ذرت بهتر می‌شود.

تاثیر نسبت های مختلف دانه ذرت به سبزینه در میزان مواد موثر در کیفیت علوفه ذرت
انرژی (مگاژول انرژی در کیلوگرم ماده خشک)	درصد فیبر	درصد نشاسته	درصد دانه	درصد سبزینه
10.3	48.4	23.4	30	70
10.6	45.6	27.3	35	65
10.9	42.8	31.2	40	60
11.2	40.0	35.1	45	55
11.5	37.3	39.0	50	50

د) ورود سیلاژ ذرت به رژیم غذایی دام

در مورد ورود سیلاژ ذرت به رژیم غذایی دام دو جنبه اصلی وجود دارد که باید هنگام شروع ، مصرف سیلاژ ذرت برای اولین بار مورد توجه قرار گیرد:

عادت دهی مصرف سیلاژ: سازگاری رفتاری گاوها و یا تلیسه هایی که قبلاً به آنها سیلو ذرت داده نشده است.
تطبیق شکمبه: جمعیت میکروبی که برای تنظیم هضم خوراک جدید و اطمینان از هضم بهینه خوراک لازم است.

1- عادت دهی تغذیه سیلاژ ذرت:

گاوهای جوان و تلیسه های دو ساله در حال رشد، نسبت به گاوهای با سنین بالاتر که با تغذیه سیلاژ ذرت با آشناتر هستند، نیاز به زمان بیشتری برای تطبیق با این خوراک دارند. بهتر است چند هفته قبل از زایمان، تلیسه ها را به خوراک سیلاژ ذرت عادت دهید. بدین صورت تلیسه ها در هنگام زایمان و بعد از آن با خوراک ذرت خو گرفته و به راحتی مصرف می کنند.

2- عادت دهی شکمبه‌ای:

فلور میکروبی شکمبه در دام هایی که از نشاسته استفاده می‌کنند با نوعی که از علوفه تازه استفاده می کنند، متفاوت است. تقریباً 10-14 روز طول می کشد تا جمعیت میکروبی مناسب برای هضم علوفه تازه به جمعیت مناسب برای هضم نشاسته تغییر کند. تغییر ناگهانی در رژیم های نشاسته ای ممکن است خطر اسیدوز شکمبه‌ای را افزایش دهد. این ریسک به نسبت سیلاژ ذرت به کل جیره و سطح کل فیبر غذایی (NDF) و همچنین وجود سایر خوراک های حاوی نشاسته در جیره بستگی دارد.

ه) نگاهی به ارقام رایج ذرت علوفه ای در ایران
از دیر باز رقم 704 برای کاشت ذرت علوفه ای مورد استفاده قرار گرفته و در سرتاسر مملکت رایج شده است. واریته 704 در واقع ” دانه ای” است ولی به علت ارزانی بذر و حمایت بذر و حمایت های دولتی تا کنون توانسته بیشترین سطح زیر کشت را در کاشت ذرت دانه ای و هم ذرت علوفه ای در کشور به خود اختصاص دهد اصولاً علت رواج آن به خاطر نبود رقیب و اعتقاد زارع و دامپرور به تولید آن بوده است آنچه که در بین آنان جا افتاده، راندمان بالای تولید در هکتار، خوش خوراکی سیلاژ آن برای گاو و گوسفند، امکان کاشت به عنوان کشت بهاره(کشت اول) و کشت دوم پس از برداشت جو یا گندم و اشغال فضای کمتر انباری نسبت به سایر علوفه های موجود بوده است لیکن این مزیت ها را امروزه حتی با شرایط بهتر می‌توان در ارقام اختصاصی علوفه ای و اصلاح شده جستجو کرد، به طوری که افزون بر مزایای یاد شده، قابلیت تجزیه برخی از مواد غیر مغذی در آنها نیز به مواد مغذی در حین فرآوری سیلو در شرایط بهینه تری نسبت به رقم قدیمی 704 قرار گرفته و در مجموع، گوارش پذیری بهتری برای دام مصرف کننده دارند.

رقم 704 در حقیقت یک واریته دیررس است که برای کشت اول مناسب تر از کشت دوم است چرا که در بیشتر مواقع، زمان برداشت کشت دوم به شروع باران‌های پاییزه برخورد کرده و کشاورز از ترس جا ماندن علوفه در مزرعه، برداشت آن را در اواخر شهریور و اوایل مهر انجام می دهد.

امروزه رقبایی با همت شرکت توسعه کشت ذرت برای ذرت 704 در کشور به وجود آمده اند که بیشترین مزایای آنها نسبت به رقم یاد شده، در نگهداشت سبزینه گیاه تازمانی است که ماده خشک علوفه به 30 و حتی 35 درصد افزایش پیدا می کند. به تجربه ثابت شده است که رقم 704 پس از افزایش ماده خشک از حدود 26 تا 28 درصد، برگ ها و ساقه های زیر بلال آن که بخش سنگین بیوماس به حساب می آیند شروع به خشک شدن کرده و در حد 30 درصد ماده خشک، کاملاً خشک و چوبی و غیر قابل هضم می گردند. به خاطر همین اگر در سیلاژ رقم 704 که با ماده خشک بالای 28 درصد سیلو شده اند توجه کنیم اکثر مواقع دانه ها سفت و غیر قابل استفاده شده و علوفه در سیلوهای زمینی خوب کوبیده نمی شوند برای رفع این مشکل توصیه شده است که دستگاه چاپر طوری تنظیم شود که حداقل 70 سانتی متر بالاتر از زمین برداشت نمایند. این خود باعث پرت بالای تولید سیلاژ می گردد.

ارقام جدیدی که توسط شرکت توسعه کشت ذرت به کشاورزان کشور معرفی شده اند، از بازده بیشتر در مزرعه از لحاظ کمی (تناژ تولید) و کیفی (تولید سیلاژ مرغوب ذرت) برخوردار هستند. این ارقام معمولاً در سه گروه متوسط‌رس، زود رس و نیمه دیر رس تقسیم بندی می شوند. جا دارد که همانند واریته 704 که بذر مادری آن حدود 40 سال در ایران تولید و عرضه گردیده است، کارشناسان اصلاح گیاه کشور نیز در بومی کردن واریته خوب خارجی اهتمام ورزند آنچه که در پی می‌آید، مشخصات هر یک از گروه ارقام ذرت علوفه‌ای است که به عنوان نمونه معرفی می گردند:

1- هیبرید سینگل کراس Valbom:
از گروه دیررس، جوانه زنی و رشد سریع، حفظ سبزینگی تا رسیدن بلال، سازگاری مناسب با شرایط آب و هوایی مختلف کشور، مطلوب خاکهای شنی و لومی

2- هیبرید سینگل کراس Simon :
از گروه میانرس دارای دانه های درشت و عمیق با کیفیت، خوشخوراک برای دام (به خاطر میزان قند محلول بالا در ساقه و برگ و همینطور در دانه ها). تولید دانه بیشتر و حجم دانه بالاتر در هکتار، سازگاری گسترده با شرایط اقلیمی متفاوت، ارتفاع بلند بوته و داشتن ساقه های قوی، تشکیل بلال در گره های پایین ساقه، مقاوم به خوابیدگی بوته

3- هیبرید سینگل کراس BC678:
از گروه میانرس به برگ ها و ساقه ها مناسب برای تولید علوفه، ساقه ها قوی و بلند، بلال ها درشت، حفظ سبزینگی گیاه تا رسیدن بلال، عملکرد بالای این واریته در اقلیم مختلف.

سیلاژ ذرت
شرکت توسعه کشت ذرت با استفاده از ماشین آلات مدرن بسته بندی علوفه همه ساله مقداری از علوفه ذرت تولیدی کشاورزان را در بسته بندی های 500 کیلوگرمی ، 30 کیلوگرمی و سیلوهای تونلی نگهداری و به بازار مصرف عرضه می نماید. یکی از امتیازات مهم سیلاژ تولیدی این است که علوفه برداشت شده بلافاصله بسته بندی شده و از تخمیر هوازی و هدر رفتن مواد غذایی موجود در سیلاژ تازه جلوگیری می شود. عوامل اصلی تاثیرگذار بر کیفیت سیلاژ ذرت بدین شرح است:

عامل	میزان معمول	تفسیر
pH	۳.۷ – ۴.۲	میزان بالاتر از ۴.۰ pH معمولا به دلیل مقدار بالای DM است. این مقدار بالا گاهی نیز نشان از آن دارد که سیلاژ ذرت علوفه ای در معرض مقدار بسیار زیاد هوا قرار گرفته است.
آمونیاک NA	۵ – ۷	مقدار بالای این عامل نتیجه‌ی میزان زیاد شکستن پروتئین‌ها است. به خاطر داشته باشید که سیلاژ ذرت دارای مقدار پایین پروتئین خام (در حدود ۸٪) است.
اسید لاکتیک(بر اساس ٪DM)	۴ – ۷	مقدار بالای غلظت اسید لاکتیک نشان از آن دارد که سیلاژ به درستی نگه‌داری شده است. اگر مقدار اسید لاکتیک پایین باشد، به ما نشان می‌دهد که فرآیند تخمیر به درستی صورت نگرفته و دلیل این موضوع می‌تواند DM بالا و یا به صورت جدی در معرض هوا قرار گرفتن باشد.
استیک اسید(بر اساس ٪DM)	۱ – ۳	مقدار غلظت بالای استیک اسید معمولا نشان می‌دهد که سیلاژ بسیار مرطوب بوده و یا بسته‌بندی نامناسی داشته است. اما با این حال مقدار بالای استیک اسید همیشه نشان‌دهنده‌ی نگه‌داری نامناسب سیلاژ نیست و این موضوع باید با دقت مورد توجه قرار گیرد.